Ochrona dróg oddechowych pracowników – wskazujemy metody i artykuły temu służące
Share
W budownictwie, hutnictwie, górnictwie, a nawet stolarstwie pracownicy nieustannie przebywają w silnie zapylonym, a tym samym trującym środowisku. Wymienione branże są jedynie czubkiem góry lodowej. Zagrożenie bezpieczeństwa dróg oddechowych dotyka szeregu pracowników w wielu gałęziach przemysłu. W każdej sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa i zdrowia niezbędne jest skuteczne zabezpieczenie dróg oddechowych. Równie ważne jest także odpowiednie dobranie ochrony, filtrów czy rozmiaru używanych produktów. Ponadto należy zawsze i bezwzględnie pamiętać o tym, by wybrana ochrona była zgodna z obowiązującymi normami i użytkowana zgodnie z przeznaczeniem. Jaki więc jest wybór?
Rodzaje środków ochrony dróg oddechowych
Środki ochrony dróg oddechowych dzielą się na trzy podstawowe grupy. Zostały one utworzone na podstawie wielkości i rodzaju zanieczyszczeń zawieszonych w atmosferze. Jednocześnie grupy te tworzą trzy podstawowe klasy ochronne, wśród środków ochrony indywidualnej dróg oddechowych. Zakres ochronny w konkretnych klasach ochrony zostały dokładnie określone i scharakteryzowane w normie DIN EN 149:2001 oraz normie A1:2009. Oprócz klas ochrony, środki ochrony indywidualnej dróg oddechowych dzielą się także na zakres ochrony. Możemy wymienić między innymi półmaski jednorazowe, półmaski wielorazowe, maski przeciwpyłowe, maski pełnotwarzowe i maski z filtrami. Warto także wspomnieć, że Dyrektywa 89/686/EWG umieściła sprzęt służący do ochrony dróg oddechowych w III kategorii sprzętu zabezpieczającego pracowników. Oznacza to, że chronią one przed zagrożeniem obciążonym najwyższym ryzykiem utraty zdrowia.
Kiedy stosować środki ochrony dróg oddechowych?
Środki ochrony dróg oddechowych mogą być stosowane profilaktycznie, gdy zachodzi jedynie podejrzenie zagrożenia zdrowia pracowników. Jednak dla wszystkich tych, którzy lubią mieć absolutną pewność, zostały stworzone wyznaczniki. Stosowanie środków ochrony układu oddechowego podczas pracy jest wymagane przez przepisy w sytuacji, gdy:
- stężenie niebezpiecznych substancji w powietrzu przekracza Najwyższe Dopuszczalne Stężenia dla tych substancji
- zawartość tlenu we wdychanym powietrzu jest niższa niż 17% jego składu
- temperatura wdychanego powietrza przekracza dopuszczalną normę, w której człowiek może pracować
Klasy ochronne środków ochrony dróg oddechowych
Jak już wspomnieliśmy, w zależności od rodzaju zanieczyszczenia, należy wybrać ochronę dróg oddechowych w jednej z trzech klas ochronnych. Poszczególne klasy oznaczane są skrótem FFP, czyli z angielskiego filtering face piece.
Maski o klasie ochronnej FFP 1 stosowane są jako ochrona przed nietoksycznymi i niefibrogennymi pyłami, ich wdychanie nie prowadzi do rozwoju chorób, ale może podrażniać drogi oddechowe. Ponadto w maskach o klasie FFP 1 całkowity przeciek wewnętrzny nie może przekroczyć 25%, a wartość graniczna narażenia w miejscu pracy nie może być przekroczona bardziej niż 4-krotnie.
Maski o klasie ochronnej FFP 2 stanowią ochronę przed stałymi i płynnymi pyłami, które są szkodliwe dla zdrowia. Ponadto stanowią skuteczną ochronę przed dymem i cząsteczkami aerozolu. Maski ochronne o klasie FFP 2 chronią przed cząsteczkami, które mogą być fibrogenne. Oznacza to, że już nawet krótkotrwały kontakt powoduje podrażnienie dróg oddechowych, natomiast długotrwałe wdychanie tych cząsteczek zmniejsza elastyczność tkanki płucnej i skutkuje licznymi chorobami. Dodatkowo w przypadku maski FFP 2 całkowity przeciek wewnętrzny nie może przekroczyć 11%, a wartość graniczna narażenia w miejscu pracy nie może być przekroczona więcej niż 10-krotnie.
Maski o klasie ochronnej FFP 3 najlepiej nadają się do ochrony przed stałymi i płynnymi pyłami, które są szkodliwe dla zdrowia. Oprócz tego chronią one przed dymem i cząsteczkami aerozolu. Skutecznie filtrują cząsteczki substancji rakotwórczych i radioaktywnych, które są wysoce chorobotwórcze. Dodatkowo maski o klasie ochronnej FFP 3 filtrują również wirusy, bakterie i zarodniki grzybów. W przypadku tego typu masek, całkowity przeciek wewnętrzny nie może przekroczyć 5%, a wartość graniczna narażenia w miejscu pracy nie może być przekroczona więcej niż 30-krotnie.
