Owrzodzenie podudzi – domowe i specjalistyczne metody leczenia
Share
Owrzodzenia żylne, czyli przewlekłe rany na skórze, sięgające aż do skóry właściwej i tkanki podskórnej, niejednokrotnie są przyczyną dużego cierpienia u pacjentów zmagających się ze schorzeniami układu żylnego. Na skutek niewydolności naczyń żylnych podudzi i nieleczonych żylaków, a także przebytej zakrzepicy żył głębokich, dochodzi bowiem do nieprawidłowego przepływu krwi, która z trudem przemieszcza się ku górze. W żyłach powstają zastoje krwi i obrzęki, a w ich miejscu skóra staje się cienka, napięta i podatna na uszkodzenia. Nawet najmniejszy uraz może wtedy zmienić się w owrzodzenie podudzia. Rany tego typu trudno się goją (4-8 tygodni) i łatwo ulegają infekcjom, które prowadzić mogą do groźnego zapalenia tkanki podskórnej, a nawet zakażenia krwi. Z tego powodu szybkie podjęcie leczenia owrzodzeń, a także zapobieganie dalszemu ich powstawaniu, jest kluczowe dla szybkiego powrotu do zdrowia.
Co zrobić, jeśli rozpoznajemy u siebie owrzodzenia?
Jeśli zauważymy na nodze niegojącą się przez ponad 2 tygodnie ranę, na początek powinniśmy udać się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. W przypadku podejrzenia przewlekłej niewydolności żylnej zostaniemy skierowani do specjalisty od diagnostyki i leczenia chorób naczyń krwionośnych, czyli angiologa lub flebologa. Jeśli zostanie postawiona konkretna diagnoza, kolejnym krokiem będzie wdrożenie właściwego leczenia.
Leczenie owrzodzeń podudzi – domowe sposoby
Na owrzodzenia podudzi leczenie kompleksowe jest najlepszym sposobem – połączenie specjalistycznych terapii z technikami, które można stosować w życiu codziennym, a także odpowiednie zgranie leczenia objawowego z przyczynowym, zazwyczaj przynosi najlepsze rezultaty. Wśród domowych sposobów na owrzodzenia żylne znajdziemy przede wszystkim ćwiczenia fizyczne, unoszenie nóg i terapię uciskową.
Ćwiczenia angażujące mięśnie łydek są pomocne, ponieważ praca mięśni aktywnie tłoczy krew żylną ku górze, dzięki czemu zmniejszane są jej zastoje. Poruszanie stopami (np. wspinanie się na palcach i opadanie na stopy czy prostowanie stóp w pozycji leżącej z opartymi nogami) także pozwala wprawić w ruch zalegającą krew żylną i przynieść ulgę cierpiącemu na owrzodzenie podudzia. Ważne są również codzienne spacery (często zaniedbywane przez chorych z powodu odczuwania dyskomfortu), które stanowią podstawową metodę profilaktyki.
Unoszenie nóg polega na leżeniu w pozycji takiej, by nogi oparte były powyżej poziomu serca. Tego typu aktywności należy wykonywać 3-4 razy dziennie po pół godziny. Przynosi to ulgę łydkom, przyspiesza gojenie się istniejących ran, z których zdjęte jest parcie spływającej krwi oraz zapobiega tworzeniu się kolejnych nieprawidłowości. Zapewne jest to skuteczny sposób na przyspieszenie leczenia w przypadku osób wykazujących małą aktywność fizyczną.
Domową terapię uciskową wykonuje się z kolei poprzez noszenie specjalnych pończoch lub podkolanówek uciskowych. Pacjent powinien zakładać je tuż po przebudzeniu i nosić do końca dnia. Bezpośrednio przed ich założeniem należy jednak pozostawać w pozycji leżącej przez minimum 20 minut, tak aby krew nie zdążyła napłynąć do łydek. Produkty różnią się klasą ucisku, czyli jego siłą. Odpowiednią klasę powinien wyznaczyć specjalista prowadzący całą terapię. Należy dodać, że ucisk zmniejsza obrzęk, łagodzi ból i ułatwia gojenie się ran.
Jakie są dostępne specjalistyczne metody leczenia?
U wielu osób cierpiących na owrzodzenia podudzi, leczenie domowe nie wystarcza. W takim przypadku należy podjąć terapię specjalistyczną. W początkowej fazie leczenia pomocną metodą jest przerywany ucisk pneumatyczny. Dodatkowo stosuje się też leczenie miejscowe i farmakologiczne, a ostatecznymi metodami są wszelkie zabiegi chirurgiczne.
Przerywany ucisk pneumatyczny wykonywany jest za pomocą specjalnej aparatury z mankietami wypełnianymi powietrzem, w które wkłada się nogi. Powietrze wywiera ucisk, podobnie jak odzież uciskowa. Nie wykonuje się tego zabiegu, jeśli u pacjenta występuje zapalenie tkanek miękkich rany lub choroba tętnic kończyn dolnych.
Leczenie miejscowe obejmuje opracowanie chirurgiczne rany, czyli usunięcie obumarłych tkanek, a także regularne odkażanie ran środkami zaleconymi przez lekarza, odpowiednie ich opatrywanie oraz natłuszczanie skóry wokół rany. Zabiegi te zapobiegają infekcjom i przyśpieszają gojenie się owrzodzeń. Nie należy jednak stosować żadnych środków bez wiedzy lekarza, aby nie spowodować podrażnień i nie utrudnić leczenia.
Środki farmakologiczne stosowane przy owrzodzeniach żylnych to przede wszystkim preparaty mające na celu poprawę krążenia krwi i łagodzenie objawów bólowych. Na uwagę zasługuje aspiryna, która wspomaga gojenie ran. W przypadku infekcji stosuje się także antybiotyki doustne i dożylne.
Leczenie chirurgiczne dotyczy zaawansowanych postaci niewydolności żylnej. Może ono polegać na usuwaniu żylaków lub operowaniu niewydolnych odcinków żył. Dostępne są metody małoinwazyjne, takie jak np. kriochirurgia. W niektórych przypadkach przeprowadza się skleroterapię żył, która polega na zamknięciu nieprawidłowych naczyń za pomocą specjalnej substancji wprowadzanej metodą iniekcji.
Owrzodzenia żylne – podsumowanie
Dzięki zróżnicowanym metodom leczenia, które dostępne są na rynku, owrzodzenie podudzia nie musi odbierać nam radości z życia. Wystarczy wprowadzić odpowiednie nawyki do swojej codzienności oraz stosować się do zaleceń lekarzy specjalistów, a uciążliwe rany nie będą powracały. Po zakończeniu leczenia warto pamiętać o aktywności fizycznej w celach profilaktycznych. Ważne jest również utrzymywanie odpowiedniej masy ciała, prowadzenie zdrowego stylu życia oraz codzienna higiena i właściwa pielęgnacja skóry nóg.
